Love is love, no doubt about that.

Blijkbaar heeft Corné me geinspireerd met zijn verhaal.
En toen ik vandaag een plaatje van twee zoenende jongens

zag dacht ik, wat denk ik er eigenlijk van.
Van homosexualiteit.

Na een paar uurtjes nadenken en redeneren,
kwam ik al snel tot iets wat leidde tot een mening van een

(zo ver ik weet) heterosexueel:

Ten eerste heb ik er niks tegen, romantische ziel als ik ben

vindt ik elke liefde goed (behalve die tussen volwassene en kind).
Ik heb aan de andere kant geen ervaring met homo's, ik ken geen

homo's personally (behalve Corné, maar kennen is een groot woord).

Of althans geen homo's die uit de kast zijn, of waarvan ik het weet.

Best raar, als je bedenkt dat 1 op de 10 Nederlanders homo is.

Daarna kwam ik erachter dat ik bang ben.
Niet voor homo's ofzo, maar wel om ze te beledigen.

Kan ik zeggen dat homo's stylish zijn? Of is dat een vooroordeel?
Kan ik zeggen dat homo's de beste vriendinnen van nu zijn?

Of is dat discriminerend?

Ik denk dat wel meer mensen er zo over denken.

Althans ik hoop niet dat ik weer raar aan het denken ben.
Je kan wel zeggen respecteer de homo's, ik ben bang voor homo's,

ik ken geen homo's, maar maak je dan niet van de homo's een

buitenstaande groep.
Ik bedoel het zijn ook allemaal individuen.

Ik vind het duidelijk een moeilijke kwestie.

Maar ik zie geen minpunten aan homo's in het algemeen,

geen reden om ze in elkaar te slaan, geen reden om ze belachelijk te

maken, geen reden om ze niet te laten trouwen. Mensen die zulke

redenen wel zien, zijn misschien wel een beetje achterlijk (een beetje erg).

En daarom sluit ik me aan bij Corné en Ellen DeGeneres:
Love and let love!

<3>

Ik heb hier niet lang over gedaan, dus sorry voor de lage intelectualiteit.

Hier is een site voor hoge intelectualiteit. (eigendunk)

(Is intelectualiteit wel een officieel woord?)

:)